Εσωτερικό Φυλακτό

Τα Τάλισμαν, γνωστά σε μας σαν Σφραγιδόλιθοι, διαθέτουν μακρά ιστορική παράδοση. Αποτελούν τα μικρότερα έργα τέχνης που έφτιαξαν ποτέ γλύπτες κι έχουν επιβιώσει ακέραια από την αρχαιότητα. Όμως ο ρόλος και η σημασία τους είναι γιγάντια.

Η λέξη προήλθε μέσω των Ισπανών, από το Αραβικό tilsaman, πληθυντικός tilsam (Αγγλικά talisman), όπου τα tilsim, tilism και tilasm είναι παραλλαγές, που προέρχονται από το Ελληνικό Τ Ε Λ Ε Σ Μ Α. Σημαίνει, το αποτέλεσμα μιας τελετής μύησης στα μυστήρια και ειδικά αυτά που προσδίδουν υπερφυσικές ικανότητες, όπως να απωθούν το κακό ένα φυλακτό, ένα γούρι. Το Ελληνικό όνομα διασαφηνίζει την καταγωγή του από την ώριμη Ελληνιστική περίοδο και οι γνωστικές ιδέες προφανώς ανταποκρίνονται στην πλατιά χρήση των συμβόλων και των γουριών. Η δύναμη του πνεύματος πίσω από το σύμβολο είναι έκδηλη.

Οι σφραγιδόλιθοι πρωτοεμφανίζονται στους αρχαίους πολιτισμούς της Ανατολής (Μεσοποταμία). Οι Σουμέριοι, Ασσύριοι και Βαβυλώνιοι, λαοί κοντά στον Ευφράτη, σκάλισαν πρώτοι πάνω σε ορυκτούς κρυστάλλους ∙ έχουν βρεθεί κυλινδικές σφραγίδες από το τέλος της 4ης χιλιετίας π.Χ., δηλαδή πριν από το γραπτό λόγο και είχαν διάφορα σχήματα, πολυεδρικά, κυλινδρικά κ.α. Αργότερα διαδόθηκαν στην Καππαδοκία, τη Συρία, την Αίγυπτο και την Ελλάδα. Συνιστούσαν σαφή ένδειξη κοινωνικής θέσης. Μόνο οι ισχυροί είχαν στην κατοχή τους τέτοια πολύτιμα έργα τέχνης. Διασφάλιζαν την ιδιοκτησία ή την προέλευση των εμπορευμάτων τους (στη Βαβυλώνα και στην Αίγυπτο υπήρχε ειδική ομάδα ιερέων- οι σφραγιστές) και κατέληξαν να γίνουν οι μήτρες των νομισμάτων.
Στη Μινωική Κρήτη έχουμε ευρήματα σφραγιδόλιθων από το 2500 π.Χ. Αργότερα οι Μυκηναίοι οικειοποιήθηκαν το σφραγιστικό σύστημα της Μινωικής Κρήτης που εξυπηρετούσε τις ανάγκες και της δικής τους ανακτορικής οικονομίας. Η καθαρά μυκηναϊκή τεχνοτροπία αρχίζει να φαίνεται γύρω στο 1450 π.Χ. κι από εκεί εξαπλώνεται στην υπόλοιπη Ελλάδα.

Οι Έλληνες Λιθοξόοι τους εξέλιξαν για να καλύψουν τις ανάγκες του πολιτισμού τους όπως ακριβώς και το αλφάβητο. Για τα Τάλισμαν, ο σκοπός δεν ήταν μόνο η καταγραφή (σφράγισμα), ούτε απλά ένδειξη εξουσίας ∙ τα μυθολόγησαν. Ο Μύθος είναι το παράγωγο της ψυχής και οι μεγάλοι μύστες έκρυψαν μέσα σ’ αυτόν τις υψηλές πνευματικές τους γνώσεις. Η τεχνική τους δεξιότητα είναι απόλυτα ενταγμένη στο πνεύμα της ώριμης ελληνικής αρχαϊκής τέχνης. Όπως και στη γλώσσα, τους δανείστηκαν, τους προσάρμοσαν στις ανάγκες τους κι αργότερα τους πρόσφεραν/μετέδωσαν στον επόμενο αναπτυσσόμενο πολιτισμό (Αραβικό). Τα Τάλισμαν έγιναν δηλαδή γέφυρες που ενώνουν πολιτισμούς. Οι Έλληνες συν/έθεσαν∙ για εκείνους δεν ήταν μόνο πρακτικά αντικείμενα (νους) αλλά και αντικείμενα πίστης (ψυχή).

Η Ελληνική Μυθολογία αιώνια στάθηκε δάσκαλος σωστός στον άνθρωπο και τον απελευθέρωνε από φοβίες κι’από ανάξιες χαμηλές ειδωλολατρικές πιέσεις, που έφεραν, σ’άλλους σύγχρονους λαούς, την πλήρη αποσύνθεσή τους και τη φυλετική διάλυσή τους. Αντίθετα στον Έλληνα καλλιέργησε μία φιλελευθερία και μία σωστή και δίκαιη δημοκρατία, μεσ’την οποία τα πνεύματα εκδήλωσαν, με την απόλυτη ελευθερία τους, τις τέλειες και ανεπανάληπτες εκείνες αρετές, που κρύβει μέσα του ο κάθε άνθρωπος. Για να περισώσουν, να διαιωνίσουν αλήθειες που κρατούν στο είναι τους τα αίτια των κόσμων και των όντων, την μυθολογούσαν, την έκρυβαν. Αλήθειες που οι κλείδες τους αν άξια χρησιμοποιηθούν, θα ανοίξουν τους καινούργιους ορίζοντες του αμύητου ανθρώπου.
Μύθος και σύμβολο είναι το ίδιο πράγμα, που μας παρουσιάζεται με δύο όψεις. Όψεις της ίδιας της ουσίας, της εσωτερικής πραγματικότητας. Για να συμβολίσεις, πρέπει να συνενώσεις πολλές έννοιες σε μία κύρια κεντρική, που να τη διοχετεύσεις μέσα στο υποσυνείδητό σου, στην εξώπορτα της πνευματοψυχής σου.
Ο μύθος είναι τεχνικό κατασκεύασμα, για να περιγράψει το περιεχόμενο ενός συμβόλου. Το σύμβολο κρατά στο ακέραιο όλη την γνώση και σοφία που έχουμε συγκεντρώσει, είναι πάντα μία μήτρα ιδεατή. Είναι αιθερικής ή υπερφυσικής διάστασης, εκδηλώνει μία αλήθεια, που οι ρίζες της είναι βαθιές και φτάνουν ως τις πνευματικές περιοχές. Μία γνώση – εμπειρία, μία εσωτερική ΠΑΝΤΟΤΙΝΗ αλήθεια, μία φιλοσοφική ανάπτυξη ενός μεγάλου Νόμου. (παρατηρείστε τον Πλάτωνα σε κάθε μεγάλο θέμα και πρόβλημα, αιφνίδια παρουσιάζει κάποιο μύθο και... ξαναρχίζει πάλι την εξωτερική ανάπτυξη του θέματος.) Οι μύθοι, στην εξωτερική πλοκή τους, διδάσκουν την απαραίτητη ηθική και τον σχηματισμό ιδανικών, ώστε να πετυχαίνεται η αρμονία και η συνεργασία Πνεύματος και Ύλης. Στην εσωτερική πλοκή τους, διακρατούν του συμβόλου που αντιπροσωπεύουν τη διδασκαλία, που είναι ανώτερης αξίας ηθική από την εξωτερική μικροανθρώπινη δική μας. Κατέχουν θεϊκή αγνότητα και αντινοβολούν αιώνια την τελειότητα και την αγάπη.

Οι Κρύσταλλοι είναι ορυκτοί, φυσικής προέλευσης πολύτιμοι λίθοι και περιγράφονται από 4 βασικά χαρακτηριστικά – ομορφιά (κάλλος), σπανιότητα, φυσική σκληρότητα και χημική αντίσταση. Ομορφιά που κληρονόμησαν από τη Φύση και βασίζεται πάνω απ’ όλα στα οπτικά χαρακτηριστά τους, όπως ο σκεδασμός (παιχνιδισμός των χρωμάτων), το χρώμα, η διαφάνεια κι η υψηλή διαθλαστικότητα. Η σπανιότητά τους ακόμα και στα μέρη όπου εξορίσσονται είναι ένα βασικό στοιχείο για την αναζήτησή τους. Οι Κρύσταλλοι κατέχουν ομογενή ταξινόμηση ατόμων, (σχηματίζοντας δομικές μονάδες συγκεκριμένων μορφών) που επαναλαμβάνονται με πανομοιότυπο τρόπο περίπου 100 εκατομμύρια φορές το εκατοστό. Το γυαλί π.χ. δεν διαθέτει αυστηρή επανάληψη στη δομή των ατόμων του (έχει τυχαία επανάληψη μωσαϊκού) περίπου 10 εκατομμύρια φορές το εκατοστό. Ουσιαστικά υπάρχουν 32 διαφορετικές πιθανές δομές, που είναι γνωστές ως Κρυσταλλικές κλάσεις οι οποίες προσδιορίζονται από 7 κρυσταλλικά συστήματα∙ τα αποτελέσματά τους στις φυσικές τους ιδιότητες είναι σημαντικά, καθώς στη μαγεία και την ιατρική.

Τα φυσικά μας σώματα αποτελούνται από στοιχεία του σώματος της γης. Στα οστά μας υπάρχει ασβέστιο, όπως επίσης στα δόντια και νύχια μας. Στο αίμα μας υπάρχει σίδηρος και πολυάριθμα άλλα μέταλλα, φωσφορικά και κρυσταλλικά άλατα. Τα ίδια στοιχεία παίρνουν από τα σπλάχνα της γης τα φυτά και τα ζώα. Επίσης υπάρχουν Κρυσταλλικές δομές στο σώμα μας. Η αδρεναλίνη, που παράγεται από τον οργανισμό για την καταπολέμηση του άγχους, έχει κρυσταλλική δομή. Τα οστά μας περιέχουν κρυστάλλους απατίτη. Σε πρακτικότερα επίπεδα, ο πολιτισμός μας, όπως και οι παλαιότεροι, Λεμουρία και Ατλαντίδα, βασίζεται στους Κρυστάλλους. Από τους Η/Υ και την ψηφιακή τεχνολογία έως τη βελόνα του πικάπ, τα ρολόγια, το φωτογραφικό φίλμ, τις συσκευές λέϊζερ, τα γεωτρύπανα, τους μετροπόντικες, τα χειρουργικά νυστέρια, την τεχνολογία του διαστήματος, τις πιστωτικές κάρτες κ.α.

Φορτωμένος με υπερφυσικές ιδιότητες, ο χρυσός, δεν θα μπορούσε να λείπει από τα Τάλισμαν. Με την αφθαρσία της ύλης του και την αθανασία της λάμψης του, είχε ήδη καταπλήξει τον άνθρωπο από τα πρώιμα στάδια του πολιτισμού. Αργότερα, ο μύθος θα προσδώσει στον θαυμαστό χρυσό μία άλλη διάσταση, σχετίζοντάς τον με θεούς, δαιμονικά τέρατα και σύμβολα.
«... ότι Διός παις ο χρυσός» Σαπφώ (αποσπ. 141-142).
Χρυσά περίαπτα, για παράδειγμα, φορέθηκαν, ήδη από τα νεολιθικά χρόνια, πιθανότατα ως φυλακτά. Η Λυδία όχι μόνο προμήθευε, από τα γεωμετρικά κιόλας χρόνια, ποσότητες του μετάλλου, αλλά μετέδωσε στους Έλληνες της Ιωνίας και την ιδέα των εμπορικών συναλλαγών με χρυσό, που πιθανόν στο πρώτο μισό του 7ου αιώνα π.Χ., οδήγησε στην κοσμοϊστορική επινόηση του νομίσματος. Τα χρυσά κοσμήματα κατατάσσονται από άποψη τεχνικής σε δύο κατηγορίες. Η μία περιλαμβάνει τα κατασκευασμένα από έλασμα (από το ελαύνω γιατί πέρναγαν το μέταλλο μέσα από οπές και του έδειναν σχήμα) και η άλλη τα χυτά κοσμήματα. Τα διακοσμητικά μοτίβα στα ελάσματα ήταν ενχάρακτα ή ανάγλυφα. Με τη χάραξη αποδίδονταν κυρίως γεωμετρικά σχήματα ή απλά γραμμικά θέματα. Η ανάγλυφη διακόσμηση απαιτούσε μια πιο δύσκολη διαδικασία, γι’αυτό αναπτύχθηκαν διάφορες μέθοδοι, ανάλογα με το αντικείμενο.
• Το σύρμα – οι Αιγύπτιοι ήξεραν να το κατασκευάζουν ήδη από το τέλος της 4ης χιλιετίας ή αρχές 3ης χιλιετίας π.Χ. - χρησιμοποιήθηκε ιδιαίτερα στην διακόσμηση.
• Η συρματερή filigrane (από το ιταλικό filo=κλωστή και grana=σπόρος) είναι τεχνικές που χρησιμοποιούν τα σύρματα. Ελεύθερα ανθέμια, ελικοβλαστοί και άνθη κ.α.
• Η τεχνική της κοκκίδωσης ήταν γνωστή στη Μεσοποταμία, Συρία και Μ. Ασία από την 3η χιλιετία π.Χ. και εμφανίζεται για πρώτη φορά στην Μηνωική Κρήτη γύρω στο 2000 π.Χ..
• Το σύρμα κυκλικής τομής charnière (σαρνιέρα) είναι μία τεχνική που σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να είναι μιά στενή λωρίδα ελάσματος.
• Δύο σύρματα μαζί στριμμένα, δημιουργούν το σχοινοειδές σύρμα που είναι ο πιο παλιός, παραδοσιακός τύπος σύρματος με διακοσμητική μορφή.
• Τοποθετώντας δίπλα δίπλα δύο σχοινοειδή σύρματα, στριμμένα με αντίθετη φορά (το ένα από το άλλο) προκύπτει ένα είδος πλεξίδας το σταχιόσχημο. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί και με μονά στριφτά σύρματα.
• Το κοκκιδωτό είναι ένα απλό σύρμα, που με το κατάλληλο όργανο, δημιουργούμε καμπύλες εντομές και δίνει στο σύνολο την εντύπωση μιάς σειράς από σφαιρίδια.
• Η σφυρηλάτηση (Martelage-Forging) η παλαιότερη πλήρης τεχνική που δίνει σχήμα αλλά και διακόσμηση.

Η γη περνά μια μύηση ενώ όλοι εμείς που ζούμε επάνω της βιώνουμε διάφορα επίπεδα αυτής της ίδιας μύησης. Είναι μια μύηση στην αγάπη ∙ τα Σύμβολα και οι Μύθοι, οι Κρύσταλλοι, ο Χρυσός – ως εκδήλωση αγάπης και φωτός- υπάρχουν για να εκπληρώσουν ένα ζωτικό ρόλο. Υπάρχουν κοντά μας για να μας κάνουν περισσότερο ευαίσθητους, για να μας υπενθυμίζουν την ουσιαστική μας ταυτότητα αλλά και την πηγή αυτής της ταυτότητας, Εμάς.

Το Εσώτερο Τάλισμαν είσαι ΕΣΥ

Όταν φοράς το Inner-Talisman σε γεμίζει γαλήνη, ησυχία, ηρεμία και αγάπη.

Συνεργεί στο Εσωτερικό σου Σώμα και ενεργοποιεί τα δικά σου αισθήματα, τις αξίες και την ηθική σου.

Θυμήσου να είσαι υγιής και με αγάπη, αυτός που πραγματικά είσαι, στην αληθινή σύνδεση με την ψυχή σου.

Είσαι ο Κρύσταλλος της ζωής σου.

Όταν συναισθάνεσαι το αίσθημα του Inner-Talisman, συνδέεσαι με τα 4 Όμικρον (διαστάσεις).

Όνειρο   -   Όραμα  -   Οριοθέτηση   -   Ορίζοντας