Το Xαμένο Aστέρι
The Lost Star
Η θεϊκή ξανθιά ντίβα από το Σικάγο. Είναι μια μεγάλη επιτυχία: Ως ποιήτρια, γράφει όλους τους στίχους της. Ως ολοκληρωμένη καλλιτέχνης, τολμά όλα τα μουσικά χρώματα, όλα τα στιλ, ακόμα και την ραπ.
Η εικόνα της: ένα ελεύθερο πνεύμα στο σημερινό καλλιτεχνικό τοπίο. Και για άλλη μια φορά επιδεικνύει το πιστεύω της: η υπερ-θηλυκότητα είναι η δύναμη που οδηγεί τον χορό! Μεγαλοπρεπής και προκλητική, αντισυμβατική και παιχνιδιάρα ως τις άκρες των περιποιημένων νυχιών της, η The Lost Star σχίζει το πέπλο των κλισέ της γλυκιάς, λαμπερής ξανθιάς γυναίκας-αντικειμένο, προχωρώντας περήφανα ως ελεύθερη σεξουαλική, μοναδική γυναίκα. Winter Bride, Beyond the Blur, Chiara Scura, Liberty - freedom is not free (η ελευθερία δεν είναι δωρεάν) ... τίτλοι που θα μπορούσαν να γίνουν συνθήματα.
Αλλά μην γελιέστε: αυτή η υποταγή είναι μέρος μόνο ενός σύντομου ερωτικού παιχνιδιού... «Να είσαι ωραία και να σιωπάς»: η εντολή με την γοητεία της γαλλικής γλώσσας, που μισούσε τόσο πολύ όταν έφτασε στον κόσμο της μόδας στο Παρίσι, δεν της ταιριάζουν καθόλου!
Χωρίς ντροπή και χωρίς σεμνοτυφία, σε πρώτο πρόσωπο, η The Lost Star τραγουδάει, σαν την Juliette Greco, για τη χαρούμενη σεξουαλικότητα που καταδεικνύει τη συμβατικότητα. Οι ηρωίδες της είναι γυναίκες που παραβιάζουν τους κανόνες. Σ’ ένα τραγούδι (διάρκειας σχεδόν εννέα λεπτών - μια πραγματική έκσταση σχεδόν), αποτίει φόρο τιμής στη μαγευτική «Αφροδίτη» που έπεφταν όλοι οι άντρες στα πόδια της, ή τη Μαρία Μαγδαληνή «τη σύζυγο του Ίησού», κατά της οποίας μεροληπτούσε πάντα η Εκκλησία («Goddess of the Gospels» [Θεά των Ευαγγελίων])
Με την ακτινοβόλα, απαλή φωνή της, η The Lost Star ξέρει πώς να κάνει το σώμα μας να δονείται και να εκκρίνει την ωκυτοκίνη, την ορμόνη του έρωτα, ανεξαρτήτως φύλου. Ξέρει πώς να εμφυσήσει την πνοή της ελευθερίας.
Είναι ευτυχισμένη που είναι αυτή που είναι και πιστεύει πως μπορεί να επιτύχει τα πιο τρελά της όνειρα. Εμπιστεύεται τη διαίσθησή της και τη γυναικεία της ματιά... Το ντροπαλό κοριτσάκι από το Σικάγο που σπούδασε πιάνο και τραγουδούσε μόνο του μπροστά στον καθρέφτη της κρεβατοκάμαράς του, εξακολουθεί να ξαφνιάζεται που το όνειρό του έγινε πραγματικότητα: «Ήθελα να ανέβω στη σκηνή... και εδώ είμαι!»
